hafez .s

نمیتونم ببخشمت                     دور شو برو نبینمت

تیکه ای بودی از دلم                گندیدی و بریدمت

هزار و یک رنگی بدون             دروغ و نیرنگی بدون

واسه دل عاشق من                  بد نامی و ننگی بدون

راهمو کج کردی عزیز              عشقمو رد کردی عزیز

خودت ندونستی چی کردی            با ما بد کردی عزیز

یادت میاد گفتم بهت                 اگه نمیشی مرهمم

تو رو خدا زخمم نشو               که تیکه پاره است بدنم

تو عین ناباوریها                     تو هم شدی یه زخم نو

هیچ نمیخوام مثل تو شم             از جلوی چشام برو

از دلی پرسیدند غمت چیست و درمانت کیست ، گفت: غمم دوری یار و درمانش شوق

دیدار .

چه خوش خیال است  !  فاصله را میگویم ...  به خیالش تو را از من دور کرده  ! 

نمی داند تو جایت امن است ! اینجا ... میان قلب من .

اگر اشک هایم گل زندگیت را اب دهد ، مدام گریه میکنم تا همیشه زندگی کنی.

انکه دستش را اینقدر محکم گرفته ای دیروز عاشق من بود دستانت را خسته نکن فردا تو

هم تنهایی !

كاشكي در كوچه هاي كودكي گم مي شدم

هم صداي قاصدكهاي تكلم مي شدم

مي نشستم زير آواز سپيد چلچله

بار ديگر خيس باران ترنم مي شدم

زندگي را مي دويدم تا فراسوي اميد

تا كه در چشم تماشا يك توهم مي شدم

آرزو مي چيدم از رنگين كمان شاپرك

ناگهان در جنگل پروانه ها گم مي شدم

مي تكاندم غم غبار اشك را از چشم دل

مهربان هم بازي عشق و تبسم مي شدم

كوچ مي كردم از اين تنهايي خاكستري

بي ريا همسايه لبخند مردم مي شدم

كودكي آن سوي حسرت چشم در راه من است

كاشكي در كوچه هاي كودكي گم مي شدم

میرم تا توآروم شبها چشمات بسته شه

دیوار اتاقت از عکسم خسته شه

میرم تابارون من ویادت نندازه

میرم یه جای تازه

میرم با چشمای خیس وقلبی بی گناه

میرم حتی نمیندازی به من یک نگاه

هرجامیرم اما بازهم یادت میوفتم

این و به همه گفتم

میرم جای من اینجا نیست

عشق توزیبا نیست

رویا نیست

میرم جایی که دریا نیست

اسم تو رو ما نیست

غوغا نیست

کاش میشد تا ببینی من اینجا چه تنهام

وقتی که تو نباشی به هم میریزه دنیا

اینجا کسی نیست با چشم های نازو روشن

بی تو چه غریبم من

از هرجا رد میشم میاد عکست روبروم

سوخته تو آتیش عشقت شهر آرزوم

دارم آروم آروم مرگ و به جون میخرم

دیدی چی اومد سرم

میرم جای من اینجا نیست

عشق توزیبا نیست

رویا نیست

میرم جایی که دریا نیست

اسم تو رو ما نیست

غوغا نیست

من بعد رفتنت به خدا پیر می شوم

برگرد خوب ِمن که زمینگیر می شوم 

گفتم که بعدِ تو به غزل می برم پناه

با هر غزل به عشق تو زنجیر می شوم

تکرار می کنم همه ی خاطرات را

هر بار که به دست تو تسخیر می شوم

 

کابوس ” روز وصلتم” انگار در شبت

با رفتنت به نفعِ تو تعبیر می شوم 

دردی نهفته ام که در این گیر و دارها

هر لحظه با خیال تو درگیر می شوم

یک آیه از کتاب نگاهت شدم ببین!

اینگونه من به نام تو تفسیر می شوم 

این شعرها بدون تو معنا نمی دهد

از واژه واژه ی غزلم سیر می شوم!

 تو را می خواستم تا در جوانی

نمیرم از غم بی هم زبانی

                     غم بی هم زبانی سوخت جانم

                      چه می خواهم دگر زین زندگانی؟

                                         ==============

    ==============

دلم رفت و دگر جانی نمانده

به ابر دیده بارانی نمانده

ببین این حال و احوال خرابم

بجز درد و پریشانی نمانده

بازچنگ دلــــ آهنگ دلکش میزند

ناله عشـــــــق است و آتش میزند..

قصه دل دلکش است و خواندنیست

تا ابد این عشـق و این دل ماندنیست

سادگی کن سادگی تو زیباست

بی دروغ و بی ریا همچو رویاست

هر چند از اين دوري و چشمان قشنگت گله داريم،

تا لحظهء خوبي كه بيايي، من و دل حوصله داريم.

گفتي من و تو، قسمت يك پنجره باشيم .قبول است.

هر چند به اندازهء پرواز و قفس، فاصله داريم.

يادت که نرفته است عزيزم، اگر درد سري هست،

از خندهء آن روز، از آن كوچه، از آن يك بله داريم.

ديگر همه را گردن اين قسمت و تـقدير نينداز.

تـقدير كدام است؟ ببين، ما خودمان مسئله داريم!

عيب از خودمان نيست؟ كه تا پاي قراري به ميان

است،

هي صحبت كمبود زمان مي شود و مشغله داريم؟

باز به چشم ترت بند دلم برده ای

ای نفس جان من جان ز تنم برده ای

ناز تورا میخرم در پی تو می دوم

لحظه ای اهسته تر چون نفسم برده ای

ای دل مسکین چرا عاشق دریا شدی؟

اشک دو دیده چرا خواب شبم برده ای؟

در پس این اشک من شعله دل روشن است

شوری اشک غمم از دو لبم برده ای

ازثمر عشق تو عاشق و گمگشته ام

گم شده ام در رهت تاب و تبم برده ای

گر طلبی رد من صورت مه را ببین

چونکه مرا شامگه از قفسم برده ای

یوسف گمگشته ام بار سفر بسته ام

باد صبا سوی یار پیرهنم برده ای؟

به آن لبخندت که چون لبخند گلهاست / به رخسارت که چون مهتاب زیباست

 

به گلهای بهار عشق و مستی / به قرآنی که آن را میپرستی

  

قسم ای نازنین تا زنده هستم / تو را من دوست دارم میپرستم

  

درون کلبه تاریک و تارم / تویی تنها چراغ روزگارم

 

کبوترهای شعرم تیر خوردند / نمیبینی که عمری بی قرارم

--------------------

 

شنیده ام که تو عکس شکسته می کشی با رنگ

اگر حقیقت است بیا من شکسته ام بی سنگ
مرا تو ساده بکش با تمام سادگی ام

و تلخ و تلخ و تکیده ولی کمی پر رنگ

مرا به رنگ روشن صد التماس تیره بکش

کنار کوچه بن بست و خالی از آهنگ

اگر تو معنی پرپر زدن ندانستی

پرنده ای بکش و یک قفس ولی دل تنگ

قرار هر دوی ما بر مدار ماندن بود

ببین که بی قرار توام هنوز بی نیرنگ

مرا تو خسته بکش، پاره کن شکسته بکش

شکسته از دل سنگی و خسته از دل تنگ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: